Malakka & Kuala Lumpur

Jaaa gefeliciteerd pap!! Volgens mij hebben jullie een gezellig feestje gehad ! Als ik terug ben doen we het over!! Leuk om jullie allemaal weer even via WhatsApp te hebben gezien!

Daar ga ik! Met de bus de grens over naar een nieuw land: Maleisië. Yes de bus is mega luxe. Met aan de linkerkant twee stoelen naast elkaar en rechts een. Ik krijg tot mijn geluk een enkele stoel. Mega veel beenruimte en hij kan bijna volledig plat liggen. Chil! De overgang bij de grens gaat soepel. Ik krijg gratis een 90 dagen visum, tijd zat dus. Ik ontdek dat Maleisië vooral groen is. We rijden over de snelweg langs eindeloze palmboomplantages en groene bossen en groen gras. Ik ben gewend geraakt aan het bruine landschap van indonesië, maar hier lijkt het dus veel minder droog te zijn geweest dan in Indonesië.

De bus dropt me na 4 uur af in een buitenwijk van Malakka. Het valt me op dat de straten ook hier zo goed als afval vrij zijn. Wel maken de huizen een wat vervallen indruk, de verf blakend er vanaf. Het hostel is 15 min lopen heb ik van te voren opgezocht. Maar voor ik aan mijn voettocht begin, eerst plassen. Dus stap ik vrolijk een OYO hotel in. Ik moet even slikken bij de wc. Daar drijft weer het doorspoel emmertje in een bak met stilstaand water.. Die had ik niet gemist.. En geen wc papier, maar enkel de bibs spuit… De mensen kunnen kennelijk niet richten want ik sta met mijn voeten in een laag water. En nergens een haakje voor mijn rugtas natuurlijk. Verdere details zal ik jullie besparen..

Ik stap uit de wc en heb direct een vervelende kerel achter me aan die wel 100 keer vraagt waar mijn hostel is. Ik ga lopen antwoord ik tevens 100 keer. Ook dit had ik niet gemist. Ik wandel bij toeval gelukkig direct de juiste kant op. Tussenstop: pinautomaat. Hoeveel geld wil je hebben? vraagt de automaat. Ja hoeveel eigenlijk? Ik pin 250 maleisische Riggit. Wat best veel leek, maar neer komt op 50 euro.

Ik wandel verder met behulp van maps.me die je ook zonder internet kan gebruiken. Heb me voorgenomen om het reizen door Maleisië eerst maar eens zonder internet kaartje te proberen. Beviel in Singapore best prima. Ik loop dwars door het oude centrum, leuk om te zien na al die splinternieuwe gebouw in Singapore. Helaas weet maps.me niet helemaal exact de route. Hij stuurt me enkele straten in die afgesloten zijn. Ik loop volledig om het centrum heen. Na 30 min lopen ben ik volledig bezweet en mijn zware backpack meer dan zat. Ik kom  eindelijk aan in de straat van mijn hostel en de moet zakt me in de schoenen. Precies op de plek waar mijn hostel moet staan ligt een verlaten grasveld tussen twee gebouwen in, waar ooit een pand heeft gestaan. Het gebouw ernaast staat ook al duidelijk jaren leeg. Wat een spookhuis!

Shit het lijkt erop dat ik ben opgelicht, oké wat nu. Eerst naar een ander hostel zoeken. Ik sla de zijstraat in en stap een hostel binnen. Lavendel hostel? Dat is hier om de hoek. Ik breng je wel even. Hij brengt me naar de achterdeur van het hostel, we lopen door een donkere gang en ineens sta ik voor de deur van mijn questhouse. Bedankt! Het is voor het eerst dat ik niet in een hostel slaap, maar een questhouse. En eigenlijk per ongeluk. Het was een beetje laat toen ik de boeking deed, dus snel reviews lezen. Geen bedbugs top, reserveren maar. Het questhouse bevindt zich in een oud pand, met dus de ingang in een steegje. In de grote zaal zijn hokjes van hout gebouwd en een van die hokjes is mijn kamer. Oh wat fijn! Geen gezamenlijk slaapzaal.

Ik kan gratis een fiets lenen. Handvatten, zadel, bijna alles wat los kan zitten aan deze fiets zit los. Toch is hij mijn beste vriend in de tweede dagen in Malakka. Wat is het lekker om even niet meer te hoeven lopen! Die avond fiets ik wat rond en eet ik in een hawker centre. Ik kies voor Bak kee soup met noodles en constateer dat ik nog steeds niet echt handig ben met die stokjes.. De soep was ook niet echt mijn favoriet er zat heel gek vlees in. Het leek op een stuk darm.. Die heb ik maar niet geproefd.

Ik ontdek die avond ook al snel de riksja's in het centrum. Ieder een kermisattracties op zich. Vol gehangen met gekleurde lampjes en eindeloos veel knuffels fietsen ze de toeristen rond door de stad. Met ieder een giga geluidsinstallatie!

Het centrum van Malakka is sinds een paar jaar unesco erfgoed en dus goed onderhouden. Er staan dan ook verschillende informatieborden in het centrum. Ik leer dat ook hier de Nederlanders van invloed zijn geweest. Een ingewikkelde geschiedenis met eerst een Sultan, maar dan Portugese, Nederlandse en Engelse opnieuw Nederlandse overheersing. De Britten gaven Malakka pas terug aan de Nederlanders nadat ze het hele fort hadden gesloopt. Bang voor de macht van de Hollanders. Van dit oude Fort uit 1511 is dus alleen Porta de Santiago over. Op de top van St. Paul’s Hill staat de ruïne van St. Paul’s Church met allemaal grafstenen in het Nederlands van belangrijke Hollanders. Uiteindelijk hebben de Nederlanders Malakka met Engeland geruild. Zo kreeg Engeland heel maleisië en Nederland heel indonesië in zijn macht.  

Het oude van oorsprong Hollandse stadhuis staat op Dutch square het belangrijkste kruispunt, samen met de oude kerk zeer opvallend rood van kleur. Het stadhuis uit 1650 is het oudste Nederlandse gebouw in Oost Azië. Het is een reproductie van het stadhuis in Hoorn.

Ik fiets door de Chinezen en Indonesische wijk. Het is er gezellig met allerlei winkeltjes. Ik stop bij een museum met een tentoonstelling over meteorieten. Je mag ze zelfs optillen om te voelen hoe zwaar ze zijn. Gek idee dat die dingen echt uit de ruimte zijn komen vallen en zo mega oud zijn. Ook fiets ik nog een stukje het centrum uit. Dit is af en toe best spannend fietsen langs de 6 baanswegen, die zo nu en dan ineens eenrichtingsverkeer worden. Ik snap er af en toe helemaal niks van. Oké ik moet links fietsen, maar aan welke kant moet ik nou fietsen als ik rechtsaf wil? En hoe kom ik daar? Gelukkig kom ik af en toe een andere fietser tegen. Het blijkt vooral ogen dicht en gaan. Ik ontdek een food court met een mega lange rij vol locals. Nou dat moet goed zijn en ik besluit ook maar in de rij te gaan wachten. Heerlijk! Nog even snel een blik op the dutch graveyard. Spooky… 

De volgende ochtend bestel ik al vroeg een Grab naar de sentrale bushalte. Het is gezellig in de grab. De chauffeur weet allerlei Nederlandse voetballes en coaches op te noemen. Ik koop een kaartje bij de automaat en zit binnen 10 min prinsheerlijk in de bus op weg naar Kuala Lumpur. Bijna aangekomen in Kuala Lumpur. De buitenwijken maken een treurige indruk. Ik zie witte flats, die al lang niet meer wit zijn met kranten voor het raam en tralies voor balkon. Dichter richting het stadscentrum zijn de gebouwen veel nieuwer. Ondanks de smog ontdek ik al snel de Petronas Twin Towers.

Net aangekomen bij het hostel kan ik me aansluiten bij een groepje. We gaan met elkaar de Batu Caves bezoeken. Gezellig! De tempel was zeer indrukwekkend: een giga gouden beeld van Murugan, 272 treden tellende gekleurde trap naar boven en een tempel in een grot vol druipstenen.

Voor Hindoes is het bezoeken van deze tempel een van de belangrijkste pelgrimstochten. De lichtstralen in de grot hebben iets magisch. Maar de apen blijven mij echt bij. Ze zitten gezellig op de pilaren van trap en zijn dan ook gewild onder de toeristen. Wie wil er geen selfie met een aapje?

Maar nog met je rug naar ze toe gekeerd veranderen ze vliegensvlug van schattig naar agressief.

Ze stelen alles wat los en vast zit. Ik ontdek al snel zo'n duur horloge met stappenteller. De aap die hem bemachtigd heeft haalt hem echt volledig uit elkaar. Heeft wel mooie plaatjes opgeleverd!

Terug naar beneden springt er ook nog een aap op mijn tas, want ben ik blij dat ik hem op slot had gedaan!

Bij terugkomt eet ik met deze groep gezellig een hamburger. Dan zoek ik Thomas en Johan op bij de Petronas Twin Towers. Elke avond is er een muziek, water en lichtshow bij de torens. Ik had mijn eerste dag in Kuala Lumpur niet beter kunnen afsluiten!

De volgende dag wandel ik naar Dataran Medeka, het onafhankelijkheidsplein. Waar, leer ik in het museum, in 1957 voor het eerst de Maleisische vlag werd gehesen waarmee Maleisië onafhankelijk werd van de Britten. Het giga Sultan Abdul Samad gebouw is naast nog enkele gebouwen om het plein heen nog gebouwd door de Britten.

Ik wandel verder naar de Chinese wijk. Ik loop over een giga shopping markt vol troep. Ik heb nog twee lange broeken gepast, van die gezellige gekleurde met olifanten erop. Maar one size fits echt nobody. In deze wijk bezoek ik een Chinees boeddhistische en Indisch hindoeïstische tempel. Eten in de Chinese wijk is trouwens wel echt top. Om de hoek van mijn hostel loopt een gigantische straat met overal eettentjes. 

Ik besluit via het KL forest eco park naar de Menara KL te lopen. Het bos is een van de oudste regenwouden van maleisie. Via een toren klim ik omhoog en loop via de hangbruggen boven de boom toppen. Een handje vol toeristen loopt ook rond waaronder twee Fransen meiden. Dan zien we ze lopen op de brug. Duizenden giga rode spinachtige mieren. We lopen snel verder, maar enkele lopen al over mijn schoenen en benen. Gillen! Ze blijken zich ook nog eens super goed vast te kunnen houden. Ik loop dus als een speer het bos weer uit en zie tot mijn stomme verbazing bij deze ingang een waarschuwingsbord voor allerlei gevaarlijke beesten, vooral als het heeft geregend. Dat heeft het nou net vannacht en vanochtend keihard gedaan, lekker dan. Bedankt voor de waarschuwing. Na nog een keer een hele grondige check op enge beestjes en een selfie bij de Menara KL is het tijd om naar de Petronas Twin Towers te wandelen.

We hebben namelijk de vorige dag kaartjes gekocht om de torens te bezoeken. Dit moet, ook in het laagseizoen echt een dag van te voren. Het bezoek aan de toren is namelijk strak georganiseerd, er worden maar 1500 mensen per dag toegelaten. We wandelen door de toren langs alle veel te uren winkels. Stipt kwart voor 7 krijgen we onze kiekoord. We behoren vanaf nu bij de blauwe groep. Een controle waar menig vliegveld nog van kan leren volgt en de tassen moeten in de kluis. Het bezoek begint met een uitgebreid filmpje, wat te doen bij een calimiteit. Dan is het eindelijk tijd om de lift in te stappen. Vliegensvlug schieten we omhoog naar de 41ste verdieping. Hier mogen we exact 10 min op rondlopen. Ik leer dat de brug niet strak aan de torens vast zit, maar dat een spleet de torens de ruimte geeft om door de wind te bewegen. Thomas weet me te vertellen dat de brug in eerste instantie helemaal niet de bedoeling was. Tijdens het bouwen ontdekte ze dat een van de gebouw iets te veel heen en weer bewoog. Oeps. Toen is dus de brug bedacht om de boel te verstevigen.

De 10 min zijn om en we worden opnieuw de liften in gedreven. Ik voel me net vee. We schieten omhoog op naar het obdervatiedek op de 86ste verdieping. Mijn oren deden er gewoon pijn van! We krijgen dit keer 20 minuten om rond te kijken. Het is inmiddels echt donker, we zien eindeloos veel lampjes. Wat een uitzicht! Ook het zicht op de andere verlichte toren is spectaculair.

Weer beneden zijn we het uitzicht nog niet zat. We besluiten naar de skybar te gaan. De skybar bevind zich in een veel te sjiek hotel. We zijn even zenuwachtig of we wel worden toegelaten in onze korte broeken. We stappen de bar binnen en ik verbaas me er meteen over waarom niemand in het zwembad zwemt. Het uitzicht op de Twin Towers is adembenemend en yes er is nog een plekje vrij bij het raam!! Ehm als u bij het raam wilt zitten moet u minimaal voor 500, wat neerkomt op ruim 100 euro bestellen. Oké dan maar tussen het gewone volk op de bar krukken. We genieten en ik maak om 00.00 uur een verjaardagsfilmpje voor pap, lekker optijd met het 7 uur tijdsverschil. Uiteraard maken we ook nog even snel wat foto's op de banken bij het raam.

Mijn laatste dag in Maleisië en wooh wat was het een bijzondere! Tijdens mijn bezoek aan de Sri Mahamariamman Temple de vorige dag werd ik uitgenodigd om de volgende dag terug te komen. Er is namelijk een bruiloft gepland. Wat een kans! En dus stap ik rond 10.00 uur de tempel binnen. De hindoeïstische tempel is overigens uit 1873 en daarmee de oudste van Maleisië.

De bruiloft met al zijn rituelen is al in volle gang. En wat is iedereen mooi gekleed!

Ik observeer alles om me heen een tijdje en besluit dan ook nog even aan de zijkant van de tempel te gaan kijken. De Indische tempels die ik tot nu toe heb gezien bestaan uit een rechthoekige hoofdzaal en een gang eromheen. In deze gang staan weer allerlei kleine tempeltjes. In een daarvan het beeld van Mariamman, the mother goddess, waarna de tempel is vernoemd. Hier is een heel bijzonder ritueel aan de gang. Ik zie een jong stel met een baby van 1 maand oud en hun familie. Het kindje is vandaag voor het eerst mee naar de tempel. De vader spreekt me met het kindje op zijn arm aan. Het is een belangrijk moment voor hem en zijn familie. Hij vraagt of ik hem even vast wil houden. Wat bijzonder voor mij en wat is het leuk om te zien dat hij zo trots is op zijn kleintje.

Ik neem afscheid en loop verder naar de andere kant van de tempel. Een oudere dame in een prachtig goud met paarse jurk wenkt me. Ik moet absoluut mee eten. Maar ik ben helemaal geen familie. Maakt niet uit! En ze loopt al naar het buffet. Zo geniet ik voor ik het weet van het heerlijke eten en tot mijn opluchting is het maar een klein beetje spicy. Ik klets met de oudere dame, haar zoon en klein kind.

Na 1.5 uur zijn alle rituele afgelopen en gaan de familie en vrienden weer naar huis. Ik besluit de Masjid Jamek moskee in de buurt te bezoeken. Ik knoop mijn sarong weer om en trek mijn shirt met lange mouwen aan. Bij de moskee krijg ik een paars gewaad die ook mijn haar bedekt. Jemig wat heb ik het warm! Maar de meneer in de moskee is tevreden en ik krijg een volledige rondleiding en allemaal folders mee.

Een dag vol spiritualiteit dus op naar de Chinese Thean Hou tempel. Hiervoor moet ik een stuk met de metro. Ik ontdek dat ze geen kaartjes hebben, maar muntjes en dat de metro niet onder de grond maar erboven rijdt. Verder ontdek in al snel welke kant ik op moet. Vanaf de metro moet ik een pittig stukje schuin omhoog lopen. Dat de weg schuin omhoog loopt, laat maps.me dan weer niet zien.. Maar het is het waard. De tempel is giga, wel 4 verdiepingen en prachtig beschilderd.

Tot mijn verbazing stap ik op de begane grond de souvenirswinkels en restaurants binnen. De werkelijke tempel is op de bovenste verdieping. De meeste bezoekers knielen voor de grote beelden en lopen dan naar een bak met stokken. Ze pakken deze stokken op en laten ze weer los, een stuk of 7 keer. Dan pakken ze de gene in het midden. Hierop staat een nummer. Uit het doosje met het betreffende nummer wordt een briefje gepakt met een boodschap. Uiteraard wordt voor deze boodschap weer bedankt.

En de horoscoop voorspelt... Na een kort nachtje slaap gaat mijn wekker om 2 uur. Een boek een Grab naar het vliegveld. Op naar Brunei!