Yogyakarta

22 oktober 2019 - Yogyakarta, Indonesië

Alweer twee weken geleden dat ik mijn laatste blog schreef! Toen liep ik stiekem eigenlijk ook al achter. Op dit moment ben ik in Bandung. Helaas ben ik ziek geworden, maar dat geeft me wel mooi de tijd om even terug te kijken op afgelopen weken. Gelukkig heb ik tussendoor wel wat aantekeningen gemaakt. Ik start met de terugblik op de gezellige studentenstad in het midden van Java: Yogyakarta.  

Tuut Tuut, daar gaan we weer!! Ik zit samen met Maxime met mijn bak yoghurt opschoot in de trein naar Yogyakarta. We hebben samen zoveel lol gehad in Malang dat we besluiten met elkaar verder te reizen. Bij ieder dorpje, overgang of gewoon random wordt er geclaxonneerd, mensen lopen hier namelijk regelmatig op het spoor of wonen er langs en gebruiken het als achtertuin. Wat ook erg komisch is, is dat de wissels hier nog met de hand worden benieuwd. Elk station heeft een soort controle kamer met hele grote ronde schijven met hendels die met de hand worden omgezet. Jorick heeft een tijdje geleden al gevraagd of we een foto mochten maken, maar het schijnt staatsgeheim te zijn.

We zijn er! Eindstation Yogyakarta. We hijsen onze backpacks op onze rug en, terwijl iedereen voor ons uit de trein springt, wacht ik toch maar even op de trap die met de hand op z'n plek gezet wordt (de perrons zijn hier namelijk overal te laag). Ondertussen zie ik dat een heleboel mensen overstappen in de volgende trein. We wandelen verder tussen de mensenmassa over het smalle perron tussen twee treinen in. Zie jij de uitgang? Nee nog maar een stuk verder naar voren, of toch terug? Dan gaat bij mij het licht branden! Waah mensen zijn niet aan het overstappen, we moeten dwars door de trein heen om op het perron te komen!

We komen aan in het kleurrijk hostel 'Good Karma' met Budha beelden, hangmatten en een buiten badkamer. Een nadeel daarvan is wel dat je eerst alle mieren van je bril moet afhalen voor je kan plassen. Maar goed niet zeuren, het zag er echt heel mooi uit.

IMG_7998 IMG_7999 DSC_7557 DSC_7558 DSC_7564

We besluiten onze eerste dag te besteden aan het verkennen van de must see highlights in het centrum, met als hoogtepunt het Kraton: het paleis van de sultan. Enthousiast wandelen we over straat tot we een kerel tegenkomen. Het paleis van de sultan is helaas op dinsdagochtend dicht, hij heeft belangrijk bezoek. De art gallery is daarentegen wel open. Hmm wat gek hier is niks over gezegd in ons hostel.. We kijken elkaar aan, bedanken de man en besluiten toch maar richting de sultan op te lopen. Een stukje verder haalt de man ons op zijn scooter opnieuw in. Hier. Hier is de art gallery. Nee bedankt we willen naar de Sultan. Hij houdt vol en ik begin me lichtelijk te irriteren. Bedankt voor je informatie, maar we gaan nu ALLEEN verder. Net voorbij de stadspoort komen we opnieuw een kerel tegen met hetzelfde verhaal. Pff balen dat het dicht is, maar sorry we hoeven niet naar de art gallery en al helemaal niet gebracht te worden. En we banjeren verder. Op het plein spreken we een student die ons uitlegt dat alles wat de kerels hebben gezegd bedrog is. Ze willen je lokken naar een gallery met ‘Batik’ nep schilderijen en deze voor te veel geld en met een beetje druk aan je verkopen. We hebben de scamming test dus goed doorstaan. En inderdaad de rest van onze dagen in Yogjakarta worden we regelmatig uitgenodigd voor een visit in the art gallery.

We bezoeken het paleis en de tuinen van de Sultan en verbazen ons over de lelijkheid.. Ja sorry Sultan, het is niet onderhouden, echt het bezoeken niet waard. In de tuin was amper een bloem te bekennen en in het paleis waarvan de verf er aan alle kanten afblakend staan in vier kooien vier hanen, waarvan twee dood. Van de beloofde live muziek in het anwb boekje is al helemaal geen sprake.. En we moeten officieel ook nog een apart ticket kopen om foto's te mogen maken, dat gaan we dus niet doen! En maar goed ook, er is geen haan die naar dat ticket kraait..

IMG_7922 IMG_7935 IMG_7939

We wandelen nog wel een, vanwege de architectuur bijzondere, moskee binnen en krijgen een korte rondleiding van een aardige meneer.

IMG_7945

Daarna lopen we de stad in en hebben de hele middag rondgedwaald in een gigantische overdekte Bazaar. We lopen langs smalle steegjes door eindeloos veel kraampjes met eindeloos vaak dezelfde spullen waarover je met afdingen soms kan onderhandelen tot leuke prijzen. Ook hier mogen we weer zo nu en dan op de foto. Ik zie Maxime verliefd worden op alle mooie jurken. Moet je kijken! Deze zijn echt perfect voor carnaval!  Helaas zijn ze voor in de backpack een beetje groot. We passen het een en ander en uiteindelijk scoor ik zelfs een leuke broek.

IMG_7972  IMG_7975 IMG_7971 IMG_7969

We lunchen midden in de grote hal, in een restaurantje met openkeuken, tussen de locals. Ik bestel een soort beef-soep, echt super lekker! 

IMG_7956 IMG_7958 IMG_7948 IMG-20191009-WA0042

We hebben de dag afgesloten in, wat we hopen, een originele Batik winkel/gallery. Batik is een speciale vorm van schilderkunst die hier beoefend wordt. We hebben uitleg gekregen over hoe ze een Batik maakte en hebben nog kunnen rondneuzen tussen alle verschillende schilderijen. 's Avonds is het ook in het hostel erg gezellig. We ontmoeten twee jongens met een gitaar, waarmee Maxime samen met de Duitse Ann-Sophie het ene naar het andere liedje laat horen. En ik, ik was verantwoordelijk voor de foto's en filmpjes.

De volgende dag! Ik prop me op een stoel in de achterbak. Samen met Maxime, Marlijne en Robin (een stel dat we wederom via Facebook hebben gevonden) en Christian (een Duitse jongen uit het hotel van Marlijne en Robin) gaan we 's ochtens vroeg op weg naar de Prambanan.

IMG-20191009-WA0045

Dat is de grootste Hindoetempel van Indonesië. Bij de ingang stonden een aantal meiden, studenten toerisme, die ons een rondleiding hebben gegeven. Ze hebben ons van alles verteld over de bouwwerken en op deze manier konden zij hun Engels oefenen.

IMG-20191008-WA0002 IMG_8045

De Prambanan is een ontzettend groot complex met allemaal kleinere tempels en 6 grotere voor de belangrijkste goden en hun dieren. Helaas zijn door een aardbeving in 2006 veel van deze tempels compleet of gedeeltelijk verwoest. Momenteel zijn ze bezig met de wederopbouw van de honderden tempels, een gigantische puzzel!

IMG_8075 IMG_8047 IMG_8038  IMG-20191009-WA0046

Na een tussenstop voor de lunch lopen we voor we het door hebben achter onze gids aan een zilvermakerij binnen. De machines draaien en een vrouw begint direct een heel verhaal, die we door de herrie absoluut niet kunnen verstaan. Ze heeft duidelijk een doel: verkopen. We kijken elkaar aan: ehm sorry dit was niet de afspraak we willen door. Eerst nog even naar de shop, zegt onze gids. Maar dat weigeren we, sorry je toert vandaag iets te directe eigenwijze Nederlanders rond.

En daar gingen we op naar de ‘Chicken Church’. Bijna daar en de driver vertelt ons dat de auto niet bij de kerk kan komen. Volgens de driver is het minimaal 20 min zwaar omhoog lopen, maar we kunnen ook kiezen om met de jeep omhoog te gaan. Ik probeer nog even snel te googlen wat een goede prijs voor de jeep is, maar voor ik het heb gevonden staan we al op de parkeerplaats.  Daar blijkt dat de jeep maar 14.000 rupiah kost. Aangezien 14.000 rupiah gelijk staat aan 90 cent dachten wij prima, doen we het voor. Uiteindelijk bleek deze prijs geen gezamenlijke prijs (wat iedereen eigenlijk dacht) maar een prijs per persoon. Nou goed, nog geen ramp, prima. Ook wel gaaf even langs de afgrond scheuren met een jeep, roep ik enthousiast. Camera’s in de aanslag, daar gaan we, op naar boven. Na nog geen minuut rijden stopt de chauffeur van de Jeep ineens ‘uitstappen’.  Toch wel lichtelijk geïrriteerd roep ik dat we toch echt niet gaan uitstappen. Wij willen naar de ‘Chicken Church’ dat was de afspraak dus daar stappen we pas uit. Dan draaien we ons om en blijkt de ‘Chicken Church’ achter de bosjes te liggen, dit was toch echt ons eindpunt. Hadden we hier echt voor betaald? Om dit kleine stukje met de Jeep te doen? Enerzijds sloegen we onszelf voor onze kop, maar anderzijds hebben we ook heel hard gelachen.

Nou, op naar de chicken church dan maar. Eenmaal binnen lepelt een dame in sneltreinvaart een ingestuurd Engels stukje op. De kerk is geen kerk, maar een gebedshuis voor verschillende religies. En het is ook geen kip, maar het moet een duif voorstellen. De term Chicken Church blijkt voor de bouwers dus best wel een belediging, maar wees eerlijk het is toch echt meer een kip dan een duif.. We hebben rondgewandeld en ons meerdere keren hardop afgevraagd waarom we nou eigenlijk hiernaartoe gekomen waren, maar we hebben vooral heel erg hard gelachen, bijvoorbeeld om het uitzichtpunt door de bek van de kip.. En de kortingsbonnen voor het restaurant in de kont.. Dit was toch echt wel het hoogtepunt van onze reis. Nu we dit gezien hadden, konden we onze spullen inpakken en terug naar Nederland vertrekken. Beter zou het niet worden 😂
 

IMG_8086 IMG_8106 IMG_8096

IMG_8094 IMG_8089 IMG_8103

Als laatste gaan we richting de Borobudur, een grote boeddhistische tempel die pas sinds een aantal jaar te bezoeken is. De tempel heeft namelijk hele lange tijd verstopt in de jungle gelegen. We stappen rond half 4 het park binnen met de hoop om de zonsondergang nog mee te kunnen pikken. Officieel heb je daar een ander, veeeel duurder, kaartje voor nodig. Net zoals voor de zonsopgang (even voor jullie, een regulier was 350.000 rupiah, een ticket voor de sunrise/sunset 475.000 rupiah). We hadden ons al bedacht dat we ons zouden verstoppen achter de verschillende bellen in het bouwwerk, zodat ze ons niet weg zouden sturen, voorpret genoeg dus!

IMG-20191009-WA0006 IMG_8179 IMG_8134 IMG_8200

Het blijkt ontzettend rustig bij de Borobudur, iets wat vrij bijzonder is schijnbaar. We hebben genoeg foto's kunnen maken zonder toeristen op de achtergrond, dus een nieuwe fotoshoot was een feit. Christian ontpopt zich tot ware fotograaf met z'n gigantische spiegelreflex camera en de eerste foto's van hem beloven al veel goeds!

IMG-20191009-WA0007 

Daarnaast zijn er wederom ook de nodige toeristen die met ons op de foto willen. Zelfs snel wegrennen blijkt soms niet voldoende om ze van ons af te schudden.

IMG_20191008_163654IMG_8219IMG_8160 IMG_8220

Uiteindelijk hebben we een groot deel van de zonsondergang nog kunnen zien, wat voor magische momenten en foto’s heeft gezorgd.

IMG_20191008_170054  IMG_8203IMG_8234 IMG_8227

Bij de uitgang van de Borobordur is een waar dorp ontstaan, eindeloze gangen vol met souvenirshops, met allemaal dezelfde souvenirs. Waar je doorheen moet om bij de auto te komen. Bij een van de kraampjes bestel ik een ijsthee en krijg dit tot mijn verbazing niet in een bekertje ;) Wij rijden terug en ik zie een soort krottenwijk vlakbij de Borobordur waar vermoedelijk de mensen van de souvenirwinkeltjes wonen. Verderop krijgen we, als we staan te wachten voor de spoorwegovergang, nog een inkijkje bij de kapper. 

IMG_8117IMG_8245IMG_8249 

Na terugkomst in Yogyakarta ben ik met Maxime, Robin, Marlijne en Ann-Sophie (die nog aansloot) wat gaan eten op de Malioboro. Dit is zo ongeveer de gezelligste straat van Yogyakarta. ’s Avonds worden er allerlei kraampjes opgebouwd. Je zit op de grond op een bouwzijl (eerst je schoenen uit) aan lage tafels. De streetfood is ontzettend lekker. Vooral de Ayam Batuk (kip met een ontzettend lekker sausje) en de aubergine vielen in de smaak. Ann-Sophie, Maxime en ik zijn vervolgens nog een lekker ijsje gaan eten en hebben afgesloten met een drankje bij de Play-on.

DSC_7569 DSC_7568 DSC_7554

De laatste dag in Yogjakarta was een wel verdient rustdagje. Lekker uitgeslapen en ontbeten met pannenkoeken. Onder het motto sharing is caring wisselen we onze koekjes uit en rommel ik met mijn foto’s. We gaan nog even de stad in, waar ik twee heerlijke korte broeken scoor (50% zijden /50% katoen). We laten ons terugbrengen door een echte Becak (fietstaxi). Niet eentje met een fiets achterop, we vinden al die oude mannetjes maar zielig, maar eentje met een motor. Ik moet toegeven, we passen er net in met z'n tweeën. Wat hebben we een lol en wat is het leuk om op deze manier te bekijken wat er allemaal rondrijdt. Televisies, baby's, ladders, hele winkels en volledige families kunnen per scooter worden vervoerd. 

IMG_7997 IMG_7994 IMG_7990 IMG_7988 IMG_7987IMG_7901 IMG_7886 

Daarnaast hebben we fort Vredeburg bezocht. Hier is een expositie over de Indonesische geschiedenis en onder andere de Nederlandse bezetting te zien. In het fort lopen ook heel veel schoolkinderen rond. Ze rennen al snel met hun boekje en pen op ons af. Het blijkt dat ze met een schoolopdracht bezig zijn om hun Engels te verbeteren. We krijgen dus telkens de zelfde vragen van misschien wel 8 groepjes kinderen, als het er niet meer waren. Wat is je naam, waar kom je vandaan, wat is je hobby en waarom ben je in Indonesië. Super leuk om ze te helpen en zij vonden het ook prachtig om met ons te kletsen. En natuurlijk hoort daar ook een foto bij en vanuit onze kant dus ook een selfie met de kids.

IMG-20191019-WA0000  IMG-20191009-WA0041

Foto’s

6 Reacties

  1. Laura Van Maanen:
    22 oktober 2019
    Mooie foto's ems!!!!
  2. J. Veldstra:
    22 oktober 2019
    Weer een mooi verslag, Emma. WE blijven zo een beetje bij. Het is wel een mooi avontuur en leuk om mee te maken. Dat je maar spoedig weer wat opknapt. Alles gaat goed hier. Groeten en nog een fijne voortzetting gewenst van ja vakantie. Tot horens. Opa
  3. Bonny:
    22 oktober 2019
    Geweldig verhaal weer Emma!! Die Kip Kerk!! Geweldig!😂
    En prachtige foto’s op de Borobordur! En wat een kleur heeft dat land, prachtig om te zien!!
    We zijn benieuwd naar de verhalen over het eiland!!
    Dikke kus!!!😘😘😘😘
    Bonny
  4. Jeroen en Melanie van Maanen:
    22 oktober 2019
    Wat een heerlijk lange verhalen schrijven jullie toch. En dag voor 2 dyslecten, petje af. Voor ons ook veel herkenbaarheid, de prambanan, de borobodur ( heb je de boeddha nog aangeraakt en een wens gedaan?). Het paleis van de sultan en de zuivelfabriek met winkel waren er toen ook al en net zulke toeristische oplichting ook. Ik lees dat je overal eten en drinken op straat koopt. Ben je niet bang voor voedselvergiftiging? Hoop trouwens dat je dat nu niet hebt en snel beter bent. En natuurlijk nog een hoop leuke mensen ontmoet voor mooie vervolgverhalen. Heel veel plezier nog gewenst van Jeroen en Melanie
  5. Gerrit:
    24 oktober 2019
    Prachtige foto’s en mooi verhaal weer Emma!
  6. Lijda:
    24 oktober 2019
    Zo leuk om jouw reisverhalen te lezen. T Lijkt mij ook wel wat 👍😃 Je geniet er volop van. En ik ben heel benieuwd naar jouw volgend verhaal. Veel plezier.