Dag 5 t/m 12, Lubuan Bajo en komodo, Flores

Ja weer tijd voor een nieuwe blog! We hebben alweer zoveel meegemaakt!!!

In de vorige blog beschreef ik de aankomst bij zonsondergang in Lubuan Bajo. De dag erop zijn we het direct gaan verkennen. Flores wordt omschreven als christelijk eiland, maar in Lubuan Bajo is de bevolking voornamelijk islamitisch. Dat hadden we overigens al om 4 uur ’s nachts door toen we wakker werden van de oproep tot gebed. We slapen beide sowieso onrustig door de boten en feestjes in het dal. Lubuan Bajo heeft een lange hoofdstraat met winkels, voornamelijk gericht op het aanbieden van duik en komodo trips aan toeristen. En super fijn er zijn stoepen! Daarnaast worden we veel minder aangesproken dan in Kuta.

We zijn een aantal winkels binnengestapt voor wat informatie. Waarna we bij toeval werden uitgenodigd om die middag aan te sluiten bij een groep genaamd 'Trash Hero'. Ze zetten zich in voor een schoner Indonesië. In Lubuan bajo gaan ze elke vrijdagmiddag op stap om vuilnis te rapen. We worden allebij direct enthousiast! Gaaf om als toerist iets terug te doen voor het land. We verzamelen in een gezellig restaurant en ik kom al helemaal in de sfeer. De tafels zijn gemaakt van autobanden en een plant groeit in een oude laars. Na een korte uitleg over welk afval wel en niet kan worden gerecycled stappen we de straat op richting de haven. Er wat ligt er veel vuilnis! Vooral plastic waterflesjes zijn overal te vinden. Ik loop mee met een aantal kinderen die zeer enthousiast en gedreven al het plastic in mijn vuilniszak gooien. Een man legt me uit hoe belangrijk hij het vindt dat de nieuwe generatie kinderen begrijpt dat ze anders met afval om moeten gaan. Ik prijs de gedrevenheid van de kinderen, waarna hij me uitlegt dat de kinderen zo nu en dan in zijn restaurant eten. Aan het eind van onze ronde werden de zakken gewogen en het resultaat werd gevierd met applaus en een groepsfoto. Wat een goed initiatief! We sloten onze dag af met een diner met uitzicht op het water en de rode gloed van de zonsondergang, wauw! https://trashhero.org/network/trash-hero-komodo/ 

Zaterdagochtend hebben we lekker rustig aangedaan. Ondanks het lekkere ontbijtje in het hostel met pannenkoeken en fruit, missen we beide de bruine boterhammen uit Nederland. En dus lopen we opnieuw de steile helling af naar beneden op zoek naar brood. Bij de haven vinden we een winkel die iets meer lijkt op een supermarkt dan de kleine winkeltjes in de hoofdstraat. Oké als ze het hebben, dan moet het hier zijn! ‘Do you have bread?’ Waarna de medewerker enthousiast richting de schoonmaak middelen loopt. ‘Ehm no bread to eat..’ ‘Ohw brootie?' ‘jaaa!’ roepen we enthousiast. Gevonden! ‘Waah Em hier zit hagelslag op!’ Oké de bruine boterhammen moeten we voorlopig even missen, maar hier hebben we zeker ook van genoten.

Zondag, na een onrustige nacht gaat mijn wekker. Jaaa vandaag gaan we naar de boot!! Ik trek enthousiast mijn telefoon uit de lader, draai aan de cijfers van mijn slotje. He? Hij gaat niet open?! Oké eerst maar even wakker worden en aankleden. Nog een keer proberen. Misschien de cijfers ernaast. Heb ik hem dan per ongeluk veranderd? Oké er zijn echt bizar veel opties als je de code niet weet.. Duh daarom werkt zo'n slot ook… Lau wil jij het een keer proberen? Weet je zeker dat dat de code was? Ja! We moeten de shuttle bus van 8 uur halen en dus ren ik naar de balie.. Do you have ehm (Google translate naar Indonesië) 'schroevendraaier'. Tot mijn verbazing komt hij achter de balie vandaan met een gigantische tang en knipt zonder moeite mijn slotje doormidden! Pff opgelost! Thanks!!!

We zijn net opgestapt op de boot en ik kijk mijn ogen uit! Zitzakken op het dek en ligbedden op de netten aan de zijkant. Via een trap aan de zijkant van de boot klimmen we naar onze kamer. Fantastisch! Naast wij gaan er nog twee franse zussen, twee stellen uit Nederland en een meisje uit Bangkok mee op de boot. De crew bestaat uit onze gids Apri, 20 jaar en mega enthousiast, de kapitein, de kok en een technische man.

We varen naar de eerste plek om te snorkelen. Ik wil al bijna het water inspringen, maar eerst lunchen.. Oke vooruit.. Waah lekker hamburgers!!! We genieten, maar dan roept onze gids ‘kijk een barracuda!!’ Iedereen sprint naar de zijkant van de boot en ik vang nog net een glimp op van een grootte lange slangachtige vis. Vol enthousiasme legt onze gids uit dat ze gevaarlijk zijn voor mensen. Maar alleen aanvallen als je recht op ze af zwemt dus we kunnen prima gaan snorkelen. Ehm oké?! We springen het water in en ik kijk mijn ogen uit! Zoveel kleuren koraal, gekleurde vissen en een gigantische Manta die onder ons door zwemt. En ben die barracuda al snel vergeten. Ik kan wel uren blijven kijken en baal elke keer als ik de boot hoor aankomen om ons op te pikken.

Maar ook boven water spotten we de eerste dag al dolfijnen!!!! En ik lig 's avond heerlijk in het net aan de zijkant van de boot mijn boek te lezen als er ineens schildpadden omhoog komen om adem te halen! Wauw wat is dit gaaf en heerlijk. De service is super met heerlijk ontbijt met yoghurt, brood en ei en diners met vis, kip en groente. Ik merk dat ik me super veilig, op mijn gemak en relaxt voel. We hoeven helemaal nergens op te letten of aan te denken en worden van de ene prachtige plek naar de andere gebracht.

Het koraal is op alle plekken weer net even anders! Een van de bijzonderste momenten voor mij was op de tweede dag. De boot lag stil in een diep stuk. En wij mochten kiezen chillen aan dek of zelf snorkelen.  Ehm dat hoef je mij dus niet te vragen! Ik zwem een stukje mee met de twee Franse dames als we ineens een super grote schildpad tegen komen! Hij zwemt zo rustig en relaxt! We hebben een heel stuk met hem mee kunnen zwemmen. Op een gegeven moment zwemt hij zelfs even naar boven om naast ons adem te halen. Zo gaaf! Ik draai me om, oei we moeten nu echt terug anders gaan we echt te ver van de boot… Stuiterend van enthousiasme klim ik de boot weer op.

We hebben die dag op allerlei verschillende plekken gesnorkeld. Op ‘Manta Point’ heb ik een Manta en, gelukkig diep op de bodem, rivierhaai gespot. En het uitzicht op ‘Pink Beach’ past zo in een scene van Pirates of the Caribbean, selfietijd! De stukjes koraal kleuren het zand, vandaar de naam, maar ik moet bekennen dat ik alleen maar in het water ben geweest. Het koraal is dit keer niet lang gerekt, maar bestaat uit allerlei losse gekleurde torens met eromheen eindeloos veel gekleurde vissen. Dit keer zwem ik alleen rond. Ik stop bij een van de torens en zie een school kleine blauw lichtgevende visjes. De visjes zwemmen allemaal precies tegelijk richting de toren, nemen een hap, draaiden zich om en zwemmen weer weg. Het lijkt wel een dans. Tijdens het snorkelen lijk je trouwens wel te zweven in het water. Je kunt niet zinken, maar blijft drijven.

We hebben amper tijd om al het moois te verwerken, direct door naar ‘Padar island’. Na een flinke klim hebben we een prachtig uitzicht! Indrukwekkend geen huis te bekennen, boten en natuur.

Na een lekkere pasta gezellig met elkaar de dag afgesloten op het dek met de Disney film Vaiana, waarin alle dieren die we die dag hadden gezien terug kwamen. Rond half 10 lag de hele boot al te slapen moe van al het moois. Eigenlijk te veel om allemaal te onthouden.  

De derde dag op de boot begon zo bijzonder. Ik wordt wakker en zie tijdens het omkleden dolfijnen vanuit ons slaapkamer raam. Ik ben als eerste op het dek en zie een hele groep zwemmen een zelfs springen! Een tweede hoogtepunt die dag was toch wel ‘Turtle point’. Wooh wat waren de schildpadden groot. Eentje zwom onder me door en twee kwamen vlak voor mijn neus naar boven om adem te halen.

Daarna door varen naar het volgende punt: Pengah island, de favoriete snorkel plek van onze gids. En wat was het mooi!! Koraal langs een rots in het water, waar je super dichtbij langs kon zwemmen. Zoveel gekleurde vissen!

Opgefrist en met de boot naar Rinca. Voorzichtig uitstappen want er zwemmen hier krokodillen, roept de gids! Waah vett!! We turen over het water en zien gave bomen waarvan de wortels boven het water uit komen. Kijk daar zit er een Em! Ik zie een donkere gedaante uit het water steken. Ik pak mijn camera erbij en kijk nog eens goed. Hmm toch een tak constateren we samen.. Jammer.. Krokodillenspotten dat komt op mijn bucketlist! Zijn er krokodillen in Thailand? Vragen we aan het meisje uit Bangkok. Zeker! Vet! Misschien gaan we wel naar Thailand binnenkort! We stappen aan land en zien de apen in de bomen. De gids verzekert me dat deze niet uit je tas stelen.
Waah kijk daar! Ik spot de eerste Komodoveraan. Ehm hij lijkt meer dood dan levend.. En hij ligt wel heel dicht bij het restaurant suf te wezen. Zijn dit nou die beroemde zeer gevaarlijke wezens? Ze hebben ze toch niet tam gemaakt of versuft voor de toeristen.. schiet het door mijn hoofd. Laura laat haar verbazing over de saaiheid van het tafereel merken en wordt al snel uitgedaagd door de gids, die stoer met zijn stok rondloopt, om zijn staart aan te raken en snel weg te rennen. Toch maar niet legt de gids uit de beesten schijnen heel snel te kunnen rennen en een beet schijnt voor ons al dodelijk te zijn. Toch staan we maar op een paar meter afstand. Ze schijnen bang te zijn voor stokken… We lopen nog wat rond en spotten nog enkele varanen, het valt mij op dat ze allemaal precies langs het pad liggen, zelfs de gene met een nest. De gids verklaart het doordat ze het voedsel van de mensen ruiken.

We maken een tussenstop in Rinca Village om ijs te halen voor de boot. We zien huizen op palen in allerlei kleuren, met eromheen kippen en geiten. De armoede in het dorp valt op en is confronterend, maar ondanks dat wordt er veel plezier gemaakt op straat. We zien veel jonge jongens die met elkaar voetballen, maar de meiden van onze leeftijd zijn nergens te bekennen. De gids legt me uit dat het dorp islamitisch is en dat de meiden vanaf pubertijd meestal thuis zijn. Twee jongens in kapotte shirts van een jaar op 10 lopen met ons mee door het dorp. Het voelde voor mij niet zo prettig, maar voor ik het weet laat de gids ze ons ijs naar de boot sjouwen zodat ze iets kunnen verdienen. Op de boot zien we een prachtige zonsondergang. En ineens zien we duizenden vleermuizen. Ze vliegen achter elkaar aan in een rechte lijn over het meer om aan de andere kant fruit te kunnen eten. Wat een bijzonder gezicht. Super moe en voldaan val ik in slaap, wat hebben we veel gezien!

De vierde dag begint het, na een ochtend snorkelen, flink te waaien op de boot. Een van de Nederlanders verliest zijn zwembroek en ik besluit beschutting te zoeken in onze hut waar ik in slaap val. Als ik wakker wordt leggen we net aan bij het eiland. We pakken onze backpacks en nemen met moeite afscheid van de crew. De boot was echt even ons thuis geworden. Maar aangekomen op het eiland staan we versteld van al het moois. Een hutje op palen met uitzicht op zee, mogen we hier slapen??

We genieten van onze douche, want op de boot was er maar heel weinig water om te douchen. We voelen ons weer helemaal fris en besluiten een fotoshoot te houden op het strand! 

Ik heb heerlijk genoten van de dag op het eiland en heb eindeloos heen en weer gezwommen langs het koraal. Ik kom een inktvis en zie hem een aantal keer van kleur veranderen. Ik zwem door en zie een zwarte kop uit een gat in het koraal steken. Ik neem wat afstand en zie dat de vis langzaam uit het gat komt. Wat is hij lang, ohw hij heeft ook tanden. Ik krijg er de bibbers van als hij me aankijkt en zwem snel verder. Die avond in het hostel ontdek ik na wat googlen dat het een murene was. En oei die bijten af en toe mensen, nou dat hebben we ook weer overleefd..

De boot brengt ons weer naar de haven in Lubuan Bajo. We zijn weer terug in de mensenmassa en ik merk dat ik ontzettend moet schakelen. Gelukkig kunnen we wel in ons vertrouwde hostel terecht. We kiezen voor een 6 persoonskamer in plaats van 12. We gaan vannacht lekker slapen. We lopen de kamer binnen en vier Indonesische jongens kijken ons aan. Als ze maar niet snurken.. fluisterd laura in mijn oor.. Ze bleek het helemaal juist te hebben. We liggen beide de hele nacht te luisteren naar 3 motorzagen. Lekker geslapen? Vraagt een van de kerels de volgende nacht.. Ehm ja beetje.. Vol enthousiasme zwaaien we ze die ochtend uit. Waarna er eentje nog voorzichtig vraagt of ze met ons op de foto mogen. Anders geloven ze thuis nooit dat we met blanke dames op de kamer hebben geslapen..

Gelukkig hebben we vandaag niks gepland, we blijven lekker bij ons hostel om te chillen, na te genieten van alle foto’s en onze blogs te schrijven. Langzaam druppelen onze nieuwe kamergenoten binnen. En we kijken naar een prachtige zonsondergang op het terras. Een heeft als doel om als eerste mens alle landen van de wereld te bezoeken zonder een vliegtuig te gebruiken. Hij is al 6 jaar aan het reizen en is nu bij land 187 van de 203, bijna klaar dus! Jemig! http://www.onceuponasaga.dk/

Waah stuiter stuiter morgen gaan we duiken!!

Groetjes!